Update Thailand.
Wij verschenen weer in de gebruikelijke maand in het kindertehuis. De regentijd was net geweest en de koele periode was in aantocht. Altijd grappig om te zien dat de lokale bevolking en de kinderen bij 21 graden een hoodie dragen. ‘Koud hè?’ vroegen ze ons in het Thais. En wij stonden daar in een korte broek met shirt. Een heerlijk temperatuurtje voor ons.
De kinderen waren weer zo blij ons weer te zien. Het was meteen weer ouderwets spelen, dierengeluiden imiteren en 70 kinderen, in de leeftijd van 5 tot 12, een high five of een box geven. Op de plaatselijke bel reageren de kinderen direct en twee minuten later staan ze allemaal keurig in de rij voor het ontbijt. Heel gedisciplineerd gaan ze aan tafel, eten hun klaargezette eten op en ruimen daarna netjes de tafels af en brengen hun bordjes, bestek en bekers naar de vaatwasser. De vaatwasser is niets minder dan 5 teiltjes op een rij. Een voor het afval, de tweede voor het grof afspoelen, de derde voor het fijn afspoelen en de vierde en de vijfde voor gescheiden drogen van de bordjes, bekertjes en het bestek. Hoe simpel en gedisciplineerd kan het gaan. Daarna mogen ze naar de plaatselijke openbare school.
De rust in het kindertehuis is wedergekeerd en nu is er tijd genoeg om ons weer bij te laten praten. De tweede groep, meisjes van 13 tot 17, blijven voor het onderwijs in het tehuis en op de achtergrond hoor je de klasjes bezig. Waar de ene klas les in Thaise taal krijgt heeft de andere klas les in het ontwerpen van kleding. Een hoop bedrijvigheid en het is pas half negen in de ochtend. De zon warmt de Thaise aarde al snel op. Voor ons voelt dit nog niet echt als een koele periode.
Fa, onze eerste student die we hier aan een studie aan de universiteit hielpen, begroet ons en gaat naar haar werk. Ze heeft een mooie baan op dezelfde universiteit gevonden.
Door de leiding worden we bijgepraat over de andere twee andere studenten. Deze hebben beiden nog twee en drie jaar te gaan. Wij geven aan dat we nog 2 anderen studenten willen helpen. De leiding gaat ons in de loop van dit schooljaar informeren. Ze moeten natuurlijk wel aan de criteria voldoen. Maar na 24 jaar vertrouwen we hun expertise blindelings.
Wat is het toch bijzonder dat we op deze manier kinderen een toekomst kunnen geven. Een goede vriend sprak ooit de mooie woorden uit: “Als je een kind help, help je een wereld.” Dat is ons altijd bijgebleven. We zijn in staat om makkelijk en goedkoop te reizen, waardoor je net die extra stap kan doen. Alleen het feit dat je ze bezoekt geeft de kinderen al de benodigde zelfvertrouwen. Simpel: omdat ze gezien worden. Ze voelen zich gewaardeerd. Datzelfde geldt ook voor de staff.
In de afgelopen 23 jaar hebben we veel kinderen kunnen helpen. Af en toe bezoeken deze kinderen uit die tijd het tehuis en komen daar met hun eigen gezin. Ze hebben en mooie baan gevonden, een dak boven hun hoofd en hun kinderen kunnen ook naar school. Het mooie is dat ze tijdens hun bezoek ook nog eens een eigen bijdrage doen aan het tehuis. Soms in de vorm van een cadeau voor de kinderen, een financiële bijdrage of het aankopen van de goodies uit de winkel. Hartverwarmend.
Wij sluiten ons intensieve vierdaagse bezoek af met een leuke avond waarin veel wordt gezongen, gedanst en wij ze trakteerden op een boterham met ijs. Een delicatesse hier. De dag erop vlogen we vanuit Chiang Rai airport weer terug naar Bangkok. Vandaar uit vlogen we weer terug naar Amsterdam